خدایا!

تو مرا عشق کردی که در قلب عشاق بسوزم.

تو مرا اشک کردی که کلمه حق را هر چه رساتر در برابر جباران اعلام نمایم.

تو تار و پود مرا با غم درد سرشتی.

تو مرا به آتش عشق سوختی.

تو مرا در طوفان حوادث پرداختی و در کوره غم و درد گداختی.

تو مرا در دریای مصیبت و بلا غرق کردی و در کویر فقر حرمان و تنهایی سوزاندی.

خدایا!

تو به من پوچی لذات زودگذر را نمایاندی و ارزش شهادت را آموختی.

یه پسر بچه رو گرفتیم که ازش حرف بکشیم.آوردنش سنگر من.خیلی کم سن وسال بود.

بهش گفتم:«مگه سن سربازی توی ایران هجده سال تمام نیست؟»

سرش را تکان داد.

گفتم:«تو که هنوز هجده سالت نشده!»

بعد هم مسخره اش کردم وگفتم :« شاید بخاطر جنگ ،امام خمینی کارش به جایی رسیده که دست به دامن شما بچه ها شده و سن سربازی رو کم کرده؟»

جوابش خیلی من رو اذیت کرد.

ب لحن فیلسوفانه ای گفت:«سن سربازی پایین نیومده،سن عاشقی پایین اومده.»

یکی از اساتید فرمود:

من به اندازه ای که از شهدای این دوره میترسم از خدا و امام حسین و سایر معصومین نمیترسم.این حرف علامت سوالی برای ما بود.توضیح داد که خدا ارحم الرحمین است و امام حسین رحمت للعالمین اگر آنها از ما مکدر شوند ،میشود آنها را راضی کرد؛اما نگرانی من اینست که اگر این جوانان که با یک دنیا آرزو نقد جانشان را در طبق اخلاص گذاشته و تقدیم و اسلام کردند ،اینها اگر از ما ناراضی شوند ،نمیتوانیم رضایتشان را جلب کنیم.خدا خلقت امام حسین را طوری قرار داده است که رحمتش شامل دشمنان نیز میشود؛ولی شهدا این خصوصیت را ندارند.

مخصوصا بعضی از شهدا در وصایای خود انگشت حساسی گذاشته اند.

مثلا گفته اند:اگر زنان حجاب خود را رعایت نکنند یا مسئولان به وظیفه ی خود عمل نکنند ،

ما جلوی آنها را در روز محشر خواهیم گرفت.

مجموعه گل

آنان که معنای ولایت را نمی دانند

در کار ما سخت درمانده اند.

                                                                           شهید آوینی

ما چه میفهمیم !

معنی دلتنگی را...

شهید احمد پناهی:

حجاب شما سنگری است آغشته به خون من

که اگر آنرا حفظ نکنید به خون من خیانت کرده اید

جنگ سخت + جنگ نرم =

شهید مدافع حرم:محمودرضا بیضایی 

وقتی در باشگاه کشتی بودیم،آماده میشدیم برای تمرین.ابراهیم وارد شدوچنددقیقه بعد یکی از دوستان آمد.

تا وارد شد بی مقدمه گفت:ابرام جون،تیپ و هیکلت خیلی جالب شده! تو راه می اومدی دوتا دختر پشت سرت بودند،مرتب داشتند از تو حرف میزدند.بعد ادامه داد شلوار و پیراهن شیک که پوشیدی،ساک ورزشی هم که دست گرفتی،کاملا مشخصه ورزشکاری.

به براهیم نگاه کردم...رفته بود تو فکر.ناراحت شده بود.انگار توقع چنین چیزی رو نداشت.

جلسه بعدی که ابراهیم رو دیدم خنده ام گرفت...پیراهن بلند پوشیده بود و شلواری گشاد.بجای ساک ورزشی لباسهارو داخل کیسه پلاستیکی ریخته بود.ازاون روز به بعد همیشه اینطوری باشگاه می اومد .بچه ها میگفتند :بابا تو دیگه چجور آدمی هستی! ما باشگاه می آییم که هیکل ورزشکاری پیدا کنیم.بعدهم لباس تنگ بپوشیم.اما تو با این هیکل قشنگ و رو فرمت ،آخه این چه لباسهاییه که میپوشی؟!؟

ابراهیم به حرفهای اونها اهمیت نمیداد.به دوستاش هم توصیه میکرد که:

اگه ورزش برای خدا باشه میشه عبادت...

از شهید بابایی پرسیدند: عباس جان چه خبر ؟ چه کار می کنی؟

گفت: به نگهبانی دل مشغولیم..

که غیــــــــــــــــــــر از خدا کسی وارد نشود

برگرفته از:http://www.afsaran.ir

..........................

خدایا هوامونو داشته باش